Mijn werkomgeving toont veel begrip
Momenteel werk ik als assistente voor twee managers bij een multinational in Brussel. Dat is een vrij zware functie waarvoor ik vaak bereikbaar moet zijn. Het is wel al een pak beter in vergelijking met mijn vorige job.
Ik werkte vroeger 7 dagen op 7 en moest soms om 21u ‘s avonds na een telefoontje vervoer regelen voor mijn baas vanuit Parijs. Dat is nu gelukkig veel beter. Mijn bazen en collega’s weten dat ik Crohn heb, maar het heeft wel een jaar geduurd vooraleer ik mij geout heb.
Jaloezie bij collega’s
Mijn baas was van bij de start op de hoogte waardoor ik bepaalde ‘privileges’ heb die anderen niet hebben. Ik mag vaak van thuis werken of vroeger stoppen om thuis – na even gerust te hebben – verder te doen. Sommige collega’s reageerden daar jaloers op. Het voelde soms alsof ze dachten dat ik niet wilde werken. Dat is een vooroordeel dat ik vaker ondervind. Daarom ben ik recent uit de kast gekomen als patiënte. Ik probeer uit te leggen dat ik wil werken, maar dat het niet altijd lukt. En dat onbegrip daar echt niet bij helpt. Sindsdien krijg ik veel meer begrip van iedereen. Het is nog altijd moeilijk om voltijds te werken. Omdat ik weet dat deeltijds werken of flexibele uren een optie zijn, is de druk toch een beetje weg. Zo werk ik nu al een jaar zonder langer dan een maand afwezig te zijn. Daar ben ik best trots op.