Afspreken onder voorbehoud
Voor mijn ziekte was ik nooit thuis, ik was een echte levensgenieter op alle vlakken. Reizen, zeilen, op restaurant gaan, … Ik vond het allemaal fantastisch. Dat is allemaal veranderd. Ik volg een strikt dieet, waardoor het moeilijk is om op restaurant te gaan. Als ik dan toch op restaurant ga, probeer ik de juiste keuzes te maken. Zo niet, moet ik er de volgende dag voor boeten.
Ik wist niet dat colitis ulcerosa ongeneeslijk is. Ik was eerst gewoon blij dat ik eindelijk wist wat er mis was met mij. Toen ik hoorde dat het een chronische aandoening is, moest ik daar toch even van bekomen. Het was en is nog steeds een serieuze aanpassing aan mijn leven. Ik moet elke dag 3 uur rusten en in functie daarvan plan ik mijn leven. Mijn vrienden weten dat alles onder voorbehoud is. Echte vrienden begrijpen dat, maar ze vinden het natuurlijk wel jammer voor mij. Ik ging vroeger elke avond op stap, nu kan ik enkel op zaterdagavond afspreken om iets te doen. Ik heb me daar bij neergelegd, maar dat neemt niet weg dat de ziekte mijn levenskwaliteit serieus heeft aangetast.
Zo heb ik ook mijn favoriete hobby moeten opgeven. Ik ging voor mijn ziekte elk weekend zeilen. Ik had mijn eigen boot en ik was soms een volledige dag weg. Dat is fysiek niet meer haalbaar. Het optuigen van de boot is al vermoeiend op zich en dan nog eens een hele dag op volle zee zitten. Nee, dat lukt gewoon niet. Ik heb dus met spijt in het hart mijn boot verkocht. Mijn liefde voor het water is er nog steeds, dus nu ga ik zwemmen of aquagymmen. Het is niet hetzelfde, maar ook leuk.
Steun van de CCV-vzw vereniging
Ik ben heel blij dat ik vier jaar geleden de CCV-vzw vereniging heb leren kennen. Het was tijdens een online zoektocht naar informatie dat ik op hun website gestoten ben en ontdekte dat zij ook vakanties organiseren. Ik heb wel wat tijd nodig gehad om de stap te durven zetten, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb. De vrienden die ik er heb leren kennen, zijn er voor het leven. Ik weet dat zij begrijpen hoe ik me voel. Daarom ben ik na die eerste keer nog twee keer op reis geweest met de vereniging. Het grote verschil met een ‘gewone’ vakantie is dat er dokters en verplegers aanwezig zijn. Bovendien ben je met lotgenoten op pad. Ik hoef me niet te schamen als ik tijdens de lunch vijf keer naar het toilet moet gaan.
Het is voor mij de enige manier om toch nog te kunnen reizen. Gewoon op vakantie gaan met vriendinnen is bijna onmogelijk. Een halve dag winkelen is al te veel voor mij, laat staan uitstapjes doen of een vliegtuig nemen. Om nog maar te zwijgen van de angst om een ongelukje te hebben. Onnodig te zeggen dat ik blij ben met online shops! Waar ik wel van geniet, zijn mijn uitstapjes naar de zee. Na een uurtje rijden ben ik er en kan ik volop rusten, uitwaaien en genieten op mijn eigen tempo. Dat is echt vakantie voor mij.