De combinatie met werken en de ziekte van Crohn is niet vanzelfsprekend. Onze bloggers delen hun verhalen vanop de werkvloer. Lees hier hoe ze ermee omgaan.
Ik werk voltijds als administratief medewerker. Dat valt heel goed mee voor mij. Als ik minder energie heb, kan ik altijd rekenen op de steun van mijn partner in het huishouden. En ik werk in een heel begripvol team.
Lees meer
Ik werk voltijds als grafisch ontwerper en productfotografe. Voor de lockdown light werkte ik nooit thuis, en dat ging voor mij heel goed. Al is dat niet altijd even makkelijk met mijn stoma. Alleen bij een shoot op locatie was ik niet op kantoor. Sinds ik positief testte op corona werk ik thuis. Ik verlang ernaar om zo snel mogelijk weer het gewone werkritme aan te vangen.
Lees meer
Ik werk als leerkracht. Op school heb ik eerst niks verteld over mijn ziekte. Maandenlang wist ik niet wat er precies mis was met mij. Ik had op dat moment vooral last van anale scheurtjes en erna een anaal abces. Dat zijn niet meteen gespreksonderwerpen voor in de leraarskamer.
Lees meer
Ik volg al tien jaar dezelfde behandeling. Mijn collega’s zien een duidelijk verschil.
Lees meer
Ik ben nu met pensioen na een loopbaan in het onderwijs als docent. Toen ik nog werkte, was ik maar af en toe afwezig. Meestal als ik last had van een darmobstructie. Dan leek het alsof ik constant met een voetbal in mijn buik zat en dat is heel pijnlijk. Regelmatig had ik ook last van maagpijn.
Lees meer
Als je een chronische ziekte hebt, leef je met een lichaam dat niet overal even goed functioneert. Bij Crohn zijn dat je darmen. Wanneer, hoe vaak en hoeveel last je hebt, varieert enorm. Bovendien zijn de ziekteverschijnselen niet altijd zichtbaar voor je omgeving. Daarom stoot je misschien vaak op onbegrip. Zeker op het werk kan het moeilijk zijn.
Lees meer
Van in het begin ben ik op mijn werk open geweest over mijn ziekte. Ik krijg heel veel begrip van mijn collega’s. Gelukkig maar. Zo hoef ik me niet schuldig te voelen als ik alweer naar het toilet moet.
Lees meer
Toen ik hoorde dat ik de ziekte van Crohn heb, had ik nog maar net mijn vennootschap opgericht. Dat was heel moeilijk. Uiteindelijk heb ik mijn vennootschap verkocht. Gelukkig voel ik me intussen alweer beter. Een tijdje geleden richtte ik zelfs een nieuw bedrijfje op.
Lees meer
Ik ben nog jong, maar ik maak me wel zorgen over mijn toekomst. Ik wil graag een toffe job en een gezin, maar gaat dat wel lukken? Wil ik niet te veel?
Lees meer
Ik werk voltijds. Daarnaast doe ik weekendwerk en volg ik avondlessen. Dat is veel, en dat voel ik ook. Maar ik kan het geld goed gebruiken.
Lees meer
Ik werk nu een 20-tal jaar in Brussel bij dezelfde firma, waarvan 17 jaar onder dezelfde baas. We werken goed samen en ik heb mijn ziekte nooit weggestoken.
Lees meer
Ik werk voltijds. Daardoor heb ik veel last van vermoeidheid. Om vol te houden, volg ik een strikte dagelijkse routine. Ik sta ’s ochtends altijd op het laatst mogelijke moment op om zoveel mogelijk te rusten. Aan de andere kant ga ik wel laat slapen, tegen middernacht pas. Ik vind slaap tijdverlies. Dat is een contradictie die mijn slaapkwaliteit niet ten goede komt. Maar de mens is een gewoontedier, sommige patronen zijn lastig te doorbreken.
Lees meer
Mijn leven werd in de beginperiode van mijn ziekte niet ernstig verstoord. Ik kon mijn secundair vlot afmaken en studeerde monumentale schilderkunsten in Gent. Ik zat ook op kot en ging regelmatig uit.
Lees meer
Momenteel werk ik als assistente voor twee managers bij een multinational in Brussel. Dat is een vrij zware functie waarvoor ik vaak bereikbaar moet zijn. Het is wel al een pak beter in vergelijking met mijn vorige job.
Lees meer
Ik heb al enkele ingrijpende operaties achter de rug maar ik voel me al bij al vrij goed. Ik rook niet meer, ik drink geen alcohol en ik heb minder last van stress nu ik met pensioen ben.
Lees meer
Op het moment van de diagnose werkte ik niet. Ik was ervoor net op het ‘goeie’ moment mijn werk verloren. Ik besloot een sabbatjaar te nemen om mij te concentreren op mijn behandeling en pas opnieuw werk te zoeken als ik me beter voelde.
Lees meer
Traag genezende wonden en hevige opstoten zorgden ervoor dat ik mijn studies niet kon voortzetten. Daarom besloot ik op mijn zestiende voor schoonheidsspecialiste te gaan. Dat waren drie fijne jaren, maar ook toen had ik veel last van opstoten.
Lees meer
Als voorzitter van de patiëntenvereniging krijg ik heel wat vragen van patiënten over omgaan met sollicitaties. Moeten ze het zeggen of niet? Dat is natuurlijk een individuele beslissing, iedereen kan dit het best zelf inschatten.
Lees meer
Momenteel is Andy’s ziekte stabiel. Uit het laatste onderzoek bleek dat er geen hardnekkige ontstekingen zijn. Dat is misschien wel het resultaat van een recente beslissing. We hebben namelijk iemand extra in dienst genomen in onze zaak.
Lees meerThema's