Mijn droom is een toffe job en een gezin
Ik ben nog jong, maar ik maak me wel zorgen over mijn toekomst. Ik wil graag een toffe job en een gezin, maar gaat dat wel lukken? Wil ik niet te veel?
Lees meerStuderen
Schaam je niet voor je ziekte
Crohn en colitis ulcerosa zijn geen ‘oudemensenziektes’ meer. Ook heel wat jongeren krijgen de diagnose. Vaak zijn dat nog tieners. Dat is een heel gevoelige leeftijd, en veel jongeren vinden het moeilijk om over hun ziekte te praten.
Lees meer
Ik vergat soms dat ik ziek was
Mijn leven werd in de beginperiode van mijn ziekte niet ernstig verstoord. Ik kon mijn secundair vlot afmaken en studeerde monumentale schilderkunsten in Gent. Ik zat ook op kot en ging regelmatig uit.
Lees meer
Mijn ziekte beïnvloedde mijn studiekeuze
Mijn gezondheidsproblemen hadden uiteraard een impact op mijn studies. Vooral in het vierde en vijfde jaar van het secundair onderwijs was ik veel afwezig. Ik heb toen zelfs 6 maanden lang de les gemist. De examens van dat semester kon ik dan ook niet meedoen. Ik heb gelukkig veel ingehaald in het tweede semester, waardoor ik samen met mijn klasgenoten overging naar het volgende jaar.
Lees meer
Studeren met Crohn
Mijn diagnose werd gesteld in januari, vlak voor mijn laatste semester van het secundair onderwijs. Ik moest regelmatig op onderzoek, dus ik was vaak afwezig op school. Soms was mijn buikpijn ook zo hevig dat ik tijdens de schooluren naar huis moest gaan.
Lees meer
Ik moet denken aan mezelf
Mijn mama was altijd heel bezorgd. Soms te. Ik deed te veel, ging altijd net een stapje verder. Tegen mij zei ze altijd: “Leg jezelf toch niet zoveel druk op.”
Lees meer
Een darmziekte had ik nooit verwacht
Toen ik voor het eerst geopereerd werd, was ik 15 jaar. Ik had altijd pijn wanneer ik naar het toilet ging. Omdat eten betekende dat ik naar het toilet zou moeten gaan, at ik bijna niets meer.
Lees meer
Kiezen tussen gezondheid en carrière
Ik werk nu twee jaar deeltijds als boekhouder bij een accountantskantoor. Ik ben voltijds gestart, maar dat lukte niet. Nu gebruik ik de woensdagnamiddag, donderdag en vrijdag om te rusten. Ik slaap soms 2 à 3 uren in de namiddag. Ik snap niet hoe ik zo moe kan zijn, maar mijn lichaam vraagt erom.
Lees meer
Werk vinden met mijn ziekte is moeilijk
Ik was aan de slag bij een bakker toen ik voor de eerste keer ziek werd. Omdat ik zo vaak afwezig was, ben ik die job kwijt geraakt. Ik heb op dat vlak nog niet zoveel geluk gehad. Een job vinden en houden is met mijn ziekte niet evident. Ik heb een tijdje in een kledingwinkel gewerkt. Dat vond ik heel leuk. Maar het valt niet te combineren met mijn ziekte: constant rondlopen is veel te vermoeiend en ik had regelmatig een ongelukje.
Lees meer
Uitgaan was niet aan mij besteed
Na het secundair volgde ik de richting officemanagement aan de hogeschool. Ik had eigenlijk heel graag psychologie gestudeerd, maar ik was bang dat ik te veel ziek zou zijn.
Lees meer
Zes jaar pijn zonder medicatie
Tien jaar geleden doken de eerste symptomen op: buikpijn, diarree, vermoeidheid. Ik was toen 16 jaar. De diagnose volgde pas zes jaar later. Ik had van in het begin enorm veel pijn, maar er waren de eerste jaren geen ontstekingen te zien.
Lees meer
De universiteit was te zwaar voor mij
Een chronische ziekte hebben, daar kon ik me in het begin niet veel bij voorstellen. Ik had geen idee hoeveel impact het op mijn leven zou hebben. Omdat mijn symptomen enorm de kop opstaken tijdens stresserende periodes, kon ik niet anders dan mijn universitaire studies opgeven. Economie TEW bleek gewoon te zwaar. Ik kreeg mijn diagnose in juni – tijdens de examens – en de arts raadde me aan om uit te rusten tijdens de zomervakantie. Dus ook geen herexamens meedoen.
Lees meer
“Doe iets aan je weerstand”
Mijn ziekte is vrij stabiel, gelukkig. Ik neem nu twee jaar dezelfde medicatie en dat werkt best oké voor mij. Al blijft het natuurlijk een chronische ziekte. Tijdens stresserende periodes uit zich dat in buikpijn, diarree en vermoeidheid. Dat is nu eenmaal hoe mijn lichaam omgaat met stress.
Lees meer
Opnieuw genieten van eten
Als diëtiste bij de Crohn en colitis ulcerosa vereniging (CCV vzw) en Crohn-patiënte begrijp ik maar al te goed hoe moeilijk het kan zijn om gezond en gevarieerd te eten. Daarom deel ik op deze blog mijn expertise over IBD en voeding.
Lees meer
Vrijwilligerswerk
Een paar maanden nadat ik mijn diagnose kreeg werd er een patiëntenvereniging opgericht, de Crohn- & Colitis ulcerosa Vereniging vzw. Ik heb me meteen als vrijwilliger aangemeld en werd secretaresse van Brabant. Dat heb ik een aantal jaren gedaan tot me dat te zwaar viel. Ik werkte toen ook nog fulltime en de twee combineren vormde een aanslag op mijn gezondheid. Ik bleef wel lid en nam zoveel mogelijk aan hun activiteiten deel.
Lees meer
Stilzitten staat niet in mijn woordenboek
Na mijn diagnose ben ik enkele maanden zwaar ziek geweest en kon ik niet naar school gaan. Daardoor heb ik mijn diploma behaald via middenjury. Ik heb daarna enkele pogingen ondernomen om een diploma hoger onderwijs te halen, maar dat is nooit gelukt. De vermoeidheid en constante problemen met medicatie gooiden steeds roet in het eten.
Lees meer
“Je ziet er niet ziek uit”
Ik ben een trotse vrouw en zie er graag goed uit. Als ik uitga, dan besteed ik daar ook aandacht aan. Een mooi kleedje, wat lippenstift, eens naar de kapper, waarom ook niet? Maar op één of de andere manier aanvaarden mensen dat niet als je ziek bent. Ben je ziek, dan moet je er ook zo ellendig mogelijk uit zien. Anders komt de twijfel.
Lees meer
Schuldgevoel
Ik denk dat er weinig colitis ulcerosapatiënten bewust de keuze maken om ondernemer te worden. We baten samen een zaak uit als begrafenisondernemers en onze werkdag eindigt vaak heel laat. Aangezien we zelfstandig zijn, is er niemand anders om het werk op te vangen. Andy’s ziekte is een deel van ons leven, net zoals onze zaak een deel van ons leven is.
Lees meer
Op mijn werk wisten ze van niks
Momenteel werk ik als internationale bijstandsverlener. Het is een leuke job met weinig stress en een dagelijkse routine. Dat ik die routine nodig heb om mijn ziekte onder controle te houden, heb ik aan de lijve ondervonden.
Lees meer
Low profile leven
Geen hoogtes en geen laagtes, zo ziet mijn leven er de laatste jaren uit. Een low profile leven noem ik het zelf. Dat staat niet gelijk aan saai, ik probeer vooral stress zoveel mogelijk te vermijden.
Lees meer
De inzinking
Onlangs is Ann na een bijzonder zware en langdurige opstoot 6 maanden thuisgebleven omdat ze er psychische problemen door kreeg. Ze zat er helemaal door.
Lees meer
Samenwonen met je dochter
Twee jaar geleden trok Ann bij me in. Ik steun haar waar ik kan, dat is niet altijd even gemakkelijk. Ik zie bijvoorbeeld aan haar gezicht wanneer ik haar beter met rust laat.
Lees meer
Het kind kreeg een naam
In 1995 werd bij mijn dochter Ann de ziekte van Crohn vastgesteld. Ze was pas drie maanden beginnen werken. Omdat het haar eerste job was, dacht ze in eerste instantie dat haar symptomen met stress te maken hadden. Bij de huisdokter ging het gesprek ook al gauw die richting uit.
Lees meer
Mijn collega’s wisten van niks
Vandaag ben ik 11 jaar thuis. Ik heb gewerkt van mijn 18de tot mijn 46ste. Eerst voltijds, daarna 4/5de. Mijn collega’s op mijn laatste werkplek hebben zelfs nooit geweten dat ik de ziekte van Crohn had.
Lees meerThema's