Moeilijke eter
In mijn rebelse jaren trok ik me niets aan maar vandaag let ik wel op mijn leefstijl. Ik doe aan sport en let – min of meer – op mijn voeding. Twee keer per week trek ik met een vriendin naar de fitness waar we een uurtje licht sporten: een halfuurtje stappen op de loopband, een halfuur fietsen op een rustig tempo. Dat is niet alleen goed om de symptomen van Crohn binnen de perken te houden, het heeft ook een positieve impact op mijn cholesterolgehalte en diabetes.
Ik beken, ik heb al wel eens mijn ziekte als excuus gebruikt om iets niet te eten. Bijvoorbeeld groenten, omdat ik daar niet van hou. Van rauwkost krijg ik wel krampen, dus het is niet helemaal een excuus. Ik ben altijd een moeilijke eter geweest, mijn voeding aanpassen is niet meteen mijn sterk punt. Zeker niet als het gaat over zaken schrappen uit mijn dieet die ik lust. Dat doe ik dus niet. Ook omdat mijn lichaam altijd anders reageert. De ene keer verdraagt het wel iets, de andere keer moet ik meteen naar het toilet spurten. Vandaar mijn trucje: ik test eerst met een hap of ik het verdraag, en dan eet ik het op of laat ik het staan.
Voedingsmiddelen waar ik zeker van weet dat ik ze niet kan verdragen, eet ik enkel in het weekend, als ik nergens naartoe moet. Dan geniet ik van mijn glas fruitsap en eet ik mijn geliefde ontbijtgranen. De krampen neem ik erbij.
Dit jaar wil ik nog een tandje bij steken voor een gezonde levensstijl. Samen met een diëtist wil ik een plan uitwerken om wat kilo’s af te vallen en om gezonder te eten. Niet te strikt want dan rebelleer ik. En ik heb ook geen zin om last te hebben van migraine als ik dieet. Dat zijn mijn goede voornemens. Ik hoop dat het lukt.