Mijn trouwfeest organiseren: het voelde als topsport

david_driesluyten2-scaled-1

Mijn man en ik zijn bijna drie jaar getrouwd. Ik denk nog elke dag terug aan ons mooie feest. Zeker omdat het niet vanzelfsprekend was om het zelf te organiseren. Omdat ik de ziekte van Crohn heb, was dat extra vermoeiend.

Ik kan gerust zeggen dat de organisatie van mijn trouwfeest het uitputtendste was dat ik ooit gedaan heb. Maar het is me gelukt! Meer nog: ik heb tijdens het feest van elke seconde genoten. Gelukkig ziet mijn man het meteen als ik in het rood ga. Hij heeft  me dan ook heel goed geholpen om mijn grenzen te bewaken. Een van de redenen dat ik wist dat hij de ware is voor mij.

Bang om te crashen

Een jaar lang zijn we bezig geweest met de voorbereidingen. Het voelde echt als topsport aan. Op voorhand was ik heel bang dat ik zou crashen op de dag zelf. Dat mijn lichaam plots zou zeggen: sorry, het is gedaan. Dat komt wel vaker voor. Dat de vermoeidheid inslaat, als een bom. Dan val ik ineens stil en kan ik echt niets meer. Maar het is me gelukt: het hele feest heb ik actief meegemaakt. De beste vriend van mijn man is personal trainer, en hij heeft me tijdens dat jaar begeleid om mijn lichaam sterker te maken. Dat heeft echt enorm geholpen. 

Klein maar intens feest

We hielden het klein met niet meer dan 60 gasten. Dat deden we heel bewust: voor ons was het een intiem feest waar beleving en liefde het belangrijkste was. Allemaal mensen met wie we een goede vibe hebben en die heel dicht bij ons staan. 

Het avondmaal startte al om half zeven. Dat hebben we heel bewust zo gepland: dan kon het avondfeest al voor middernacht beginnen. Vooral voor mij was dat belangrijk: ik was zo bang dat ik zou crashen, en ik wilde het feest heel bewust meemaken. Maar ik heb van elke seconde genoten. Daar ben ik zo dankbaar voor.