Op enkele maanden tijd 40 kg vermagerd

colitis-diagnose-vermagerd-colette

Ik ben voor het eerst ziek geworden in 2006. Ik dacht dat ik buikgriep had. Alleen duurde die buikgriep een paar maanden in plaats van een paar dagen. Toen ik naast buikpijn en misselijkheid, ook slijm- en bloedverlies had, wist ik dat er iets serieus aan de hand was.

Zeker toen ik na enkele maanden nog eens op de weegschaal stond. Het resultaat: 40 kg afgevallen. Ik was volledig uitgeput, zo uitgeput dat ik terug bij mijn ouders ging wonen. Gelukkig is mijn vader internist en kon ik daarom een opname in het ziekenhuis vermijden. Het heeft namelijk een jaar geduurd vooraleer de artsen de juiste diagnose stelden. Dat lag mogelijk voor een stuk aan mijzelf.

Het klinkt misschien raar, maar ik klaagde niet genoeg. Zowel niet tegen mijn ouders als tegen de artsen in het ziekenhuis. Ik bleef de pijn verbijten. Het zit niet in mij om constant te klagen. Had ik sneller aangegeven hoe ondraaglijk mijn pijn was, hadden ze misschien sneller de juiste onderzoeken gedaan. Ik vraag me soms nog af wat de oorzaak was van die eerste opstoot. Was het misschien de verf die ik gebruikte heb om mijn appartement te schilderen? Of zat er iets in het leidingwater? Ik zou echt niet weten wat de trigger was.

Dromen over een stoma

Toen ik de diagnose hoorde, was ik erg blij, hoe gek dat ook klinkt. Ik wist eindelijk wat ik had en ik kon meteen medicatie nemen. Die behandeling werkte direct, maar de zoektocht naar het perfecte geneesmiddel blijft. Want naast een verbetering van mijn darmproblemen kreeg ik ook last van bijwerkingen. Van het ene middel kreeg ik een klapvoet, van een andere behandeling pijn in mijn gewrichten.

Eén van de gevolgen van de jarenlange inname van mijn medicatie is dat ik als 37-jarige de knieën blijk te hebben van iemand van 60. Dat is best confronterend. Gelukkig doet mijn nieuwe medicatie zijn werk en heb ik nu nog amper last van bijwerkingen.

Als ik heel ziek ben, droom ik over een stoma, het schrikbeeld van veel patiënten. Maar voor mij zou een stoma op de momenten dat ik me ellendig voel gelijk staan aan het herwinnen van een stukje vrijheid. Ik zou opnieuw naar de winkel kunnen zonder schrik te hebben voor een ongelukje.

Maar van zodra ik me weer beter voel, wil ik toch liever verder met mijn lichaam dat ik heb. Bovendien lost een stoma niet alle problemen op. Ik zou minder buikpijn hebben, maar mijn gewrichtspijn en droge huid verdwijnen er niet mee. Alles draait rond de juiste combinatie van medicatie en levensstijl. Het totaalplaatje moet kloppen.