Eerlijk op mijn eerste date

ODrie jaar lang was ik eigenlijk amper buiten gekomen. Ik had veel last van darmobstructies en ik holde van het ene ziekenhuisbezoek naar het andere. Veel energie om iets anders te doen, had ik niet. Overdag was ik zo moe dat ik dutjes nodig had om de dag door te komen.

Met hernieuwde energie daten

Maar deze zomer voelde ik me weer goed. Ik meldde me aan op een datingsite en begon hier en daar wat te chatten. Met één man klikte het vrij snel. Tijdens het tweede berichtje vroeg hij al wat ik doe in het dagelijkse leven. Die vraag krijg ik altijd. Ik heb veel last van mijn ziekte, en kan daardoor niet werken. Het antwoord probeer ik dan uit te stellen tot het moment van de date zelf. Ik heb zijn vraag dus ontweken in mijn berichtjes, en we spraken af om iets te gaan drinken.

“Is dat niet met zo’n zakje?”

Ik was heel zenuwachtig die avond. Ik wist dat hij een antwoord wilde op zijn vraag. En inderdaad, al redelijk snel moest ik uitleggen waarom ik niet kan werken. “De ziekte van Crohn”, antwoordde hij toen. “Is dat niet met zo’n zakje?”

Echt waar, zo zei hij dat. Zo vlakaf. Mijn hart stond stil. Dat was wellicht niet slecht bedoeld, en langs de ene kant was ik wel opgelucht dat hij de ziekte op zijn minst wel kende. Maar het klonk zo bot. Ik vertelde hem eerlijk hoe ik elke veertien dagen een aantal uren aan een baxter met vitamines hang en daar toch bijna een volledige dag mee kwijt ben. Ik zag hem zichtbaar schrikken.

Opnieuw beginnen

En dat was het. Toen besefte ik dat het niets zou worden. Ik voelde het aan alles. Toen hij zenuwachtig op zijn stoel begon te wiebelen, stelde ik voor naar huis te gaan. We zaten toen amper een uur of twee tegenover elkaar. De volgende dag kreeg ik een droog mailtje waarin hij schreef dat we op andere golflengtes zaten. En dat was het dan. Ik kan weer helemaal opnieuw beginnen.