De diagnose kwam gelukkig snel
Januari 2014. Toen kreeg ik te horen dat ik de ziekte van Crohn heb. Ik had al sinds ik klein was veel last van buikpijn, maar het was nooit zo erg dat ik me zorgen maakte. Tijdens de examenperiode van mijn laatste jaar secundair onderwijs was de pijn niet meer te houden.
Toen stelde mijn mama voor om toch eens naar de dokter te gaan. Die zei onmiddellijk dat het waarschijnlijk om de ziekte van Crohn ging. Dat bleek na enkele onderzoeken inderdaad het geval. Mijn dikke darm was volledig ontstoken.
Al bij al had ik niet zoveel last. De vermoeidheid viel best mee en ook diarree had ik niet. Ik kreeg wel regelmatig buikpijn die zo hevig was dat ik er misselijk van werd of even moest gaan neerliggen.
Na de diagnose werd meteen medicatie opgestart. De medicatie die ik gedurende 3 maanden moest nemen, hielp gelukkig meteen. Daarna ben ik gestart met onderhoudsmedicatie die heel goed werkte. Die neem ik nu nog steeds.
Vervelende bijwerkingen
De medicatie werkte dan wel heel goed tegen de buikpijn, ik kreeg volop te maken met de vervelende bijwerkingen ervan. Zo kreeg ik een rond gezicht, opvliegers, acne… Ik kon ook heel slecht tegen licht en moest supplementen nemen. Dat meemaken op 17-jarige leeftijd was uiteraard niet zo leuk.
Maar het viel al bij al wel mee, mijn omgeving merkte mijn opgezwollen gezicht zelfs niet op. Er werd dus op school niks van gezegd en mijn vriendinnen waren een grote steun in die periode.