Een darmziekte had ik nooit verwacht

crohn-studeren-diagnose-fistels-kathleen

Toen ik voor het eerst geopereerd werd, was ik 15 jaar. Ik had altijd pijn wanneer ik naar het toilet ging. Omdat eten betekende dat ik naar het toilet zou moeten gaan, at ik bijna niets meer.

Een internist in Duffel verwees me door naar een proctoloog in Antwerpen. Ik herinner me die dag nog goed. Terwijl ik geknield op een bankje zat zei de arts dat het “echt niet oké” was. Bleek dat abcessen en fistels voor de hevige pijn zorgden en meteen verwijderd moesten worden. Al snel kreeg ik het nieuws dat pathologisch onderzoek wees op de ziekte van Crohn. Daar had ik nog nooit over gehoord. Een darmziekte had ik helemaal niet verwacht.

Het heeft meer dan een jaar geduurd vooraleer de wonden – die dagelijks verzorgd werden – volledig genazen. In mijn handtas zaten altijd kompressen en zalf. Mijn jeugd is daar enorm door beïnvloed. Ik ging niet veel uit en overal waar ik kwam, wist ik het toilet zijn. Dat was echt een obsessie.

Fataal voor mijn studies

Ik had het eerste jaar na de operatie vooral last van de wonden en niet van de ziekte op zich. Toen ik in het vijfde middelbaar zat, begon mijn Crohn zich pas echt te manifesteren. Ik was enorm moe, had constant diarree, … Ik moest ook om de twee weken naar de proctoloog om wild vlees te laten wegsnijden. Zonder verdoving, wat enorm pijnlijk was. Dat bezorgde me allemaal heel wat stress, wat tijdens de kerstexamens fataal werd voor mijn studies. Ik kon op weinig begrip rekenen van de leerkrachten en omdat ik redelijk wat tekorten had, ben ik veranderd van school en studiekeuze.