Bewust gekozen voor kinderen
Ik heb Crohn, mijn moeder had Crohn, het gaat dus duidelijk om een erfelijke ziekte in mijn geval. Net als veel andere patiënten, stonden mijn vrouw en ik op een bepaald moment voor de keuze: kinderen of niet? Lang hebben we niet getwijfeld, met overtuiging zijn we ervoor gegaan.
Vooral vanuit het idee dat als er een van de kinderen ook Crohn zou hebben, de medische vooruitgang dan weer twintig jaar verder zou staan. Met betere medicatie en begeleiding. Ik ben zelf een man van de wetenschap, als burgerlijk ingenieur, en heb een groot geloof in wetenschappelijke vooruitgang. Het is een keuze die we ons nog niet hebben beklaagd.
Vandaag zijn we de trotse ouders van drie volwassen zonen. Gezonde zonen tot nu toe. Gelukkig maar. Ze doen niet aan preventie, want je leefstijl heeft toch geen invloed als het om een erfelijk risico gaat.
Dat betekent natuurlijk niet dat we doen alsof er niets aan de hand is. Mijn vrouw en ik hebben hen altijd nauwlettend in de gaten gehouden om geen eerste symptomen te missen. Nu ze volwassen zijn houden mijn zonen dat zelf in het oog. Maar zonder dat ze het hun leven laten bepalen. Ik ben trots op hun nuchterheid, want leven in angst is ook geen leven.