Hallo,
Ik ben Els, 39 jaar oud, trotse mama van een zesjarige dochter en stiefmama van een tienjarige jongen. Meer dan twintig jaar geleden werd bij mij de ziekte van Crohn vastgesteld. Bij de pakken neerzitten staat echter niet in mijn woordenboek dus ik blijf werken en genieten van het leven. Al is dat niet altijd even makkelijk.
Els
Alle bloggers
Ik werk voltijds als administratief medewerker. Dat valt heel goed mee voor mij. Als ik minder energie heb, kan ik altijd rekenen op de steun van mijn partner in het huishouden. En ik werk in een heel begripvol team.
Lees meer
De vermoeidheid, daar heb ik het meeste last van. Ik heb een heel stresserende job. Ik begin ‘s morgens met een lijstje van taken dat in de loop van de dag alleen maar aangroeit. Dat combineer ik met het huishouden en twee kinderen, dus ‘s avonds is het op bij mij.
Lees meer
Mijn ziekte is vrij stabiel, gelukkig. Ik neem nu twee jaar dezelfde medicatie en dat werkt best oké voor mij. Al blijft het natuurlijk een chronische ziekte. Tijdens stresserende periodes uit zich dat in buikpijn, diarree en vermoeidheid. Dat is nu eenmaal hoe mijn lichaam omgaat met stress.
Lees meer
Ik ging nog naar de middelbare school toen ik te horen kreeg dat ik Crohn had. Ik was best zenuwachtig om het tegen mijn klasgenoten te vertellen. Op een bepaald ogenblik moesten we in het vak psychologie praten over onze angsten. De leerkracht had me op voorhand gezegd wat we gingen bespreken en stelde voor om van de gelegenheid gebruik te maken om iets te vertellen over mijn ziekte. Uiteindelijk stemde ik toe.
Lees meer
Ik heb bijna alle medicatie die bestaat voor Crohn uitgeprobeerd. Cortisone kreeg ik direct van bij de diagnose. Met grote gevolgen: op mijn 18de had ik al striemen en op mijn 21e kreeg ik te horen dat ik leed aan osteoporose.
Lees meer
Na mijn diagnose ben ik enkele maanden zwaar ziek geweest en kon ik niet naar school gaan. Daardoor heb ik mijn diploma behaald via middenjury. Ik heb daarna enkele pogingen ondernomen om een diploma hoger onderwijs te halen, maar dat is nooit gelukt. De vermoeidheid en constante problemen met medicatie gooiden steeds roet in het eten.
Lees meer
Ik woon al enkele jaren gelukkig samen met mijn partner en onze twee kinderen. Ik had al andere relaties gehad, maar dit voelde anders. Het zat meteen goed. Ik heb hem verteld over mijn ziekte op restaurant tijdens onze eerste date.
Lees meer
Ik herinner me nog exact het moment waarop ik de diagnose kreeg. En de lijdensweg die eraan vooraf ging. Toen ik voor de eerste keer ziek werd, zat ik nog in het secundair. Ik had maandenlang last van diarree, heel leuk als 16-jarige puber.
Lees meerThema's