Hallo, ik ben Betty, 57 jaar oud. Ik heb altijd heel graag gewerkt als secretaresse, tot dat me 11 jaar geleden na een heel hevige opstoot niet langer lukte. Sindsdien ben ik thuis en leid ik een ‘lowprofile’ leven, met weinig hoogtes en laagtes. Zo houd ik mijn ziekte namelijk het best in toom. Toch kan ik genieten van mijn leven, samen met mijn echtgenoot en mijn vriendinnen.
Betty
Alle bloggers
De eerste jaren van onze relatie waren zeker niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik leerde mijn toekomstige man kennen in mijn laatste jaar in het secundair, hij studeerde toen in Leuven. We waren jong, we gingen uit en deden alles wat jonge koppels doen, maar ik was in die periode ook heel veel ziek. Mijn diagnose kreeg ik trouwens pas een paar dagen na ons huwelijk.
Lees meer
Ik was nog heel jong toen ik de eerste keer ziek werd, amper 18 jaar. Mijn moeder heeft me in de eerste jaren van mijn ziekte en voordat ik was getrouwd, heel goed verzorgd. Ze heeft veel schrik gehad, weet ik, ook al werd dat toen niet zo gezegd.
Lees meer
Ik heb lang geen gehandicaptenkaart gehad. Vooral omdat ik vond dat ik daar geen recht op had. Tot ik eens aan te hoge snelheid naar huis was gereden omdat ik plots ziek was geworden en dringend naar de wc moest. Met een serieuze boete als gevolg!
Lees meer
Een manier van reizen waar je niet meteen aan denkt maar die ik wel perfect vind als Crohn-patiënte, is op cruise gaan. Geen gesleur met bagage en elke dag ben je op een andere plek zonder je moe te moeten maken. Heel ontspannend!
Lees meer
Een paar maanden nadat ik mijn diagnose kreeg werd er een patiëntenvereniging opgericht, de Crohn- & Colitis ulcerosa Vereniging vzw. Ik heb me meteen als vrijwilliger aangemeld en werd secretaresse van Brabant. Dat heb ik een aantal jaren gedaan tot me dat te zwaar viel. Ik werkte toen ook nog fulltime en de twee combineren vormde een aanslag op mijn gezondheid. Ik bleef wel lid en nam zoveel mogelijk aan hun activiteiten deel.
Lees meer
Zoals vele jonge koppels wilden mijn man en ik graag een huis kopen, ons eigen plekje. Maar dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad, door mijn ziekte. De medische vragenlijst die je verplicht moet invullen zorgde ervoor dat ik geen schuldsaldoverzekering kon afsluiten, een vereiste om een lening te kunnen krijgen.
Lees meer
Familiefeestjes, de eindejaarsperiode, etentjes, ik let steevast op wat ik eet en drink en toch heb ik altijd prijs. Altijd. Ik zou kunnen beslissen om nooit meer op een uitnodiging in te gaan. Dat zou me een hoop miserie besparen. Maar dat doe ik niet, ook al weet ik dat ik last ga krijgen. Ik geniet te veel van het sociaal contact, van mijn familie en van mijn vrienden. Uit gemak de plezierige momenten van het leven aan mij voorbij laten gaan, dat zie ik niet zitten.
Lees meer
Ik ben een trotse vrouw en zie er graag goed uit. Als ik uitga, dan besteed ik daar ook aandacht aan. Een mooi kleedje, wat lippenstift, eens naar de kapper, waarom ook niet? Maar op één of de andere manier aanvaarden mensen dat niet als je ziek bent. Ben je ziek, dan moet je er ook zo ellendig mogelijk uit zien. Anders komt de twijfel.
Lees meer
Het deksel op je neus krijgen op de vraag of je naar het toilet mag, elke Crohn-patiënt maakt het wel eens mee. Geweigerd worden gebeurt niet alleen in België merkte ik, maar ook elders in de wereld. Zelfs met een speciaal toiletpasje ben ik al geweigerd. De laatste keer was in Gran Canaria, nota bene in een Rode Kruispost. Zelfs met een pasje mocht ik van de vrijwilligers niet naar het toilet. Ik was razend. Je zou denken dat net zorgverstrekkers begrip hebben omdat ze weten wat Crohn inhoudt. Niet dus.
Lees meer
Geen hoogtes en geen laagtes, zo ziet mijn leven er de laatste jaren uit. Een low profile leven noem ik het zelf. Dat staat niet gelijk aan saai, ik probeer vooral stress zoveel mogelijk te vermijden.
Lees meer
Ik ben al lang gestopt met werken, maar ik ben niet veel thuis. Ook al is dat wel niet zo handig als je Crohn hebt. Maar de muren zouden op me af komen als ik teveel thuis blijf. En nee, ik laat mijn leven niet bepalen door mijn Crohn. Dat is al 40 jaar mijn motto.
Lees meer
Nooit wilde ik Crohn mijn leven laten regeren. Daarom zijn we er altijd op uit blijven trekken. Reizen was en is onze grote passie. Zo ontdekte ik vrij snel dat een warm klimaat een positieve invloed heeft op mijn ziekte en bijhorende symptomen zoals gewrichtspijn.
Lees meer
“Kinderen?” Dat is een vraag die je als vrouw heel veel krijgt. Zeker als je geen kinderen hebt, valt het op hoe dikwijls je ze krijgt. Wij hebben geen kinderen, door mijn ziekte. Maar dat is oké. We zijn ook content.
Lees meer
Vandaag ben ik 11 jaar thuis. Ik heb gewerkt van mijn 18de tot mijn 46ste. Eerst voltijds, daarna 4/5de. Mijn collega’s op mijn laatste werkplek hebben zelfs nooit geweten dat ik de ziekte van Crohn had.
Lees meer
Je trouwdag is voor veel vrouwen een onvergetelijk moment, waar lang naar uitgekeken wordt. Ook bij mij was die onvergetelijk. Dankzij die ongenode gast, luisterend naar de naam Crohn.
Lees meer
Mijn Crohn en ik gaan ondertussen 40 jaar samen door het leven. Op die 40 jaar is er heel wat gebeurd, er is veel tijd verstreken, maar ik herinner me nog haarscherp elk detail van die allereerste opstoot.
Lees meerThema's